تهران-ایرنا-درگذشت بهرام بیضایی آزمونی برای حافظه جمعی ایرانیان است. هنرمندی که زیر فشار سانسور و محدودیت‌ها ناگزیر به مهاجرت شد، و نامی که امروز سودجویان برای کسب اعتبار به آن می‌چسبند. مرگ بیضایی بیش از آنکه یادآور فقدان یک فرد باشد، آینه‌ای است از تناقض‌های جامعه‌ای که در زمان حیات قدر هنرمند را نمی‌داند و پس از مرگ، او را به نماد بدل می‌کند.