روزهای ابتدایی رافینیا در بارسلونا با چالش‌های متعدد همراه بود، اما با ورود هانسی فلیک و صبر، تطبیق‌پذیری و پشتکار او، وینگر برزیلی حالا به یکی از بازیکنان مؤثر و کاپیتان رختکن تبدیل شده است. به گزارش ایلنا،  روزهای ابتدایی رافینیا در بارسلونا، شباهت زیادی به حکایت مشهور سیزیف دارد؛ اسطوره‌ای که محکوم شده بود یک سنگ را تا نوک قله ببرد و پس از بازغلتیدن سنگ، دوباره این کار را از اول تکرار کند. شروع دوران رافینیا در بارسلونا، بی‌شباهت به سیزیف اسطوره‌ای نبود. بازیکنی که هرچه می‌دوید، هرچه تلاش می‌کرد، دوباره از نقطه صفر شروع می‌شد. انتقال ۵۵ میلیون‌پوندی از لیدزیونایتد، انتظارات زیادی را ایجاد کرد اما این انتقال و انتظارات، نه به یک جایگاه ثابت در ترکیب تبدیل شد و نه اعتماد کامل و نه حتی ستایشی درخور را برای او ایجاد کرد. تا یک سال پیش، باشگاه آماده فروشش بود؛ نه هواداران شیفته‌اش بودند و نه مربی وقت، راهی روشن پیش پایش می‌دید. اما با ورود هانسی فلیک، داستان جهت دیگری پیدا کرد. مربی آلمانی که جانشین ژاوی شد، به سرعت فهمید رافینیا فقط یک وینگر نیمکت‌نشین نیست. او ظرفیت تأثیرگذاری بر ساختار بازی را دارد؛ هم در شکل‌دهی حملات و هم در رهبری رختکن. فصل گذشته، در مسیر سه‌گانه داخلی بارسا، نقش رافینیا به تدریج پررنگ‌تر شد و اعدادش با ۳۴ گل و ۲۶ پاس گل تصویری تازه ارائه داد؛ تصویری از بازیکنی که نه فقط کار می‌کند، بلکه نتیجه می‌آورد. با این حال، تقدیر بیرونی با او مهربان نبود. نامزد توپ طلا شد اما به جایگاه پنجم رسید. به جمع یازده بازیکن برتر فیفا راه نیافت؛ اتفاقی که حتی واکنش صریح فلیک را هم برانگیخت: «جوک است که رافینیا در این تیم نیست.» برای مربی بارسا، مسأله فقط آمار نبود؛ «تأثیرگذاری» رافینیا بر تیم مهم‌تر بود. مسیر رافینیا ساده طی نشده. ابتدا زیر سایه دمبله قرار گرفت؛ بعد که ستاره فرانسوی رفت، مصدومیت همسترینگ گریبانش را گرفت. در غیاب او، یامال ۱۶ ساله فرصت را ربود و به سرعت بدل به پدیده شد. اینجا نقطه تصمیم بود؛ جنگیدن برای جای قبلی یا انطباق. رافینیا راه دوم را برگزید؛ بدون جنجال، بدون مصاحبه‌های گلایه‌آمیز. در سمت چپ بازی کرد، گاهی نقش هافبک هجومی را پذیرفت و آرام‌آرام مؤثر شد.