پدری ستاره بارسا در جریان تمرین ای تیم، کنار خط رفت و با امضا دادن و گرفتن سلفی، لحظاتی ‏صمیمی با هواداران رقم زد. «در فلسفه سیاست، لحظه اعتراض همواره لحظه انتخاب است. قدرت در برابر اعتراض سه راه بیش‌تر پیشِ‌رو ندارد: سکوت و انکار، سرکوب و حذف، یا به‌رسمیت‌شناختن و گفت‌وگو. دو راه نخست ممکن است در کوتاه‌مدت آرامشی ظاهری ایجاد کنند، اما در واقع رنج را به زیر پوست جامعه می‌رانند و سرمایه اعتماد عمومی را فرسوده می‌سازند. راه سوم دشوارتر و پرهزینه‌تر است، اما تنها مسیری است که می‌تواند به ثباتی پایدار و انسجامی واقعی بینجامد. انتخاب گفت‌وگو، به‌ویژه در شرایط نوسان اقتصادی و فشار معیشتی، نشانه بلوغ حکمرانی است؛ بااین‌حال، این انتخاب به‌هیچ‌وجه به‌معنای رهاسازی نظم یا تعلیق قانون نیست. برعکس، گفت‌وگوی مؤثر نیازمند تمایزی شفاف میان اعتراض مدنیِ مشروع و مداخله فرصت‌طلبانه و تبهکارانه است. این تمایز زمانی معتبر و قابل دفاع است که با معیارهای روشن، رویه‌های قابل نظارت و تضمین حقوق شهروندی همراه شود؛ در غیر این صورت، خطر آن وجود دارد که گفت‌وگو به شنیدن نمادین تقلیل یابد و صداهای واقعی زیر عنوان «اخلال» حذف شوند. حکمرانی عاقلانه، هم‌زمان که حق اعتراض و شنیده‌شدن را به‌رسمیت می‌شناسد، موظف است از امنیت بیان، امکان نمایندگی مستقل معترضان و پیگیری نهادی مطالبات نیز صیانت کند.