اقتصاد پولی ایران وارد مرحله‌ای شده است که دیگر نمی‌توان آن را با ابزارهای کلاسیک توضیح داد یا با شعارهای قدیمی اداره کرد. تضعیف شدید ارزش پول ملی، تورم مزمن و فرسایش اعتماد عمومی، باعث شده نقش‌های سنتی پول -به‌ عنوان واحد سنجش، ذخیره ارزش و ابزار مبادله- به‌طور هم‌زمان تضعیف شود. در چنین شرایطی، اصرار بر اینکه «فقط یک پول رسمی وجود دارد» نه‌تنها ثبات را بازنمی‌گرداند، بلکه واقعیت اقتصاد را نادیده می‌گیرد. مصطفی عزیزیان: اقتصاد پولی ایران وارد مرحله‌ای شده است که دیگر نمی‌توان آن را با ابزارهای کلاسیک توضیح داد یا با شعارهای قدیمی اداره کرد. تضعیف شدید ارزش پول ملی، تورم مزمن و فرسایش اعتماد عمومی، باعث شده نقش‌های سنتی پول -به‌ عنوان واحد سنجش، ذخیره ارزش و ابزار مبادله- به‌طور هم‌زمان تضعیف شود. در چنین شرایطی، اصرار بر اینکه «فقط یک پول رسمی وجود دارد» نه‌تنها ثبات را بازنمی‌گرداند، بلکه واقعیت اقتصاد را نادیده می‌گیرد. واقعیت این است که اقتصاد ایران، چه بخواهیم چه نخواهیم، وارد وضعیت چندپولی شده است؛ از دلار نقدی گرفته تا دارایی‌های دلاری دیجیتال. پرسش اصلی دیگر این نیست که آیا چندپولی خوب است یا بد، بلکه این است که با آن چه می‌کنیم: انکارش می‌کنیم یا آن را  مدیریت می‌کنیم؟