علی جعفری مهر منتقد سینما در یادداشتی به نقد و بررسی سریال «مو به مو» ساخته جدید پرویز شهبازی پرداخت. سینمای پرویز شهبازی، بیش از هر چیز با نگاهی اجتماعی، صادق و بی‌واسطه به زندگی نسل جوان شناخته می‌شود. آثار او اغلب بر شخصیت‌هایی شکل می‌گیرد که در حاشیه جامعه یا در بزنگاه‌های هویتی ایستاده‌اند؛ آدم‌هایی بلاتکلیف، معترض یا سرخورده که جهان اطراف‌شان را پس می‌زنند. شهبازی با دیالوگ‌های ساده، فضاهای واقعی و پرهیز از اغراق‌های مرسوم، تلاش می‌کند زندگی روزمره را همان‌طور که هست به تصویر بکشد؛ بی‌قضاوت، بی‌تزیین و با کمترین دخل و تصرف. در آثار شهبازی، قصه بیش از آن‌که متکی به اتفاقات بیرونی باشد، بر درون‌مایه‌های روانی و روابط انسانی استوار است. او سینماگری مستقل از «برند» و ستاره‌محوری است؛ از این منظر که برگ برنده آثارش، سوپراستارهای گران‌قیمت نیستند. شهبازی داستانی را از دل جامعه با ظرافت و تاکتیکی دقیق روایت می‌کند و در این مسیر، بستری برای معرفی و تثبیت بازیگران تازه می‌سازد. شاید از همین منظر بتوان او را یکی از چهره‌های شاخص در بازیگرپروری سینمای ایران دانست.