Kiedy przychodzi kryzys, możemy kurczowo trzymać się tego "ja", które się rozpada, albo delikatnie scalać popękane fragmenty naszego życia i patrzeć, jak nabiera ono nowych kształtów, tworząc miejsce na kolejne opowieści i relacje. Co się wydarzy, kiedy zrozumiemy, że bycie człowiekiem oznacza ciągły ruch między starym a nowym, między wygodnym a nieznanym?