ក្រៅពីវេជ្ជសាស្ត្របូរាណចិន ឥណ្ឌាក៏មានចំណេះនិងប្រពៃណីវប្បធម៌ផ្នែកសុខាភិបាលដ៏ចំណាស់និងល្បីល្បាញខ្លាំងដែរ។ វេជ្ជសាស្ត្របូរាណ “អាយុរវេទ” ដែលមានដើមកំណើតនៅភាគខាងត្បូងនៃប្រទេសឥណ្ឌា មានអាយុកាលជាច្រើនពាន់ឆ្នាំហើយ។ តើវេជ្ជសាស្ត្រនេះរំពឹងលើគោលការណ៍អ្វី? និងមានគុណប្រយោជន៍ ព្រមទាំងប្រសិទ្ធភាពយ៉ាងណា?