Edhe pse e qeshura e tepruar nuk është gjithmonë shenjë e ndonjë patologjie, ka raste kur e qeshura e papërshtatshme mund të tregojë një problem neurologjik ose psikiatrik E qeshura është një shprehje universale dhe themelore e emocioneve njerëzore. Megjithatë, ekziston një lloj e qeshure që dallon nga ajo natyrale, e qeshura e tepruar dhe e “shtirur”, që shpesh është e zhurmshme, e sajuar dhe perceptohet si formë e teprimit të pakëndshëm. Si duhet ta kuptojmë një sjellje të tillë? Çfarë mund të fshihet pas saj: Kur jehon e qeshura artificiale, energjia nuk është e mirë Në situata shoqërore, njerëzit shpesh përdorin të qeshurën si mjet për të treguar se janë pjesë e grupit, për të zbutur ndonjë situatë të pakëndshme ose për t’u ndjerë të pranuar. Studimet tregojnë se dinamika sociale ndikon ndjeshëm në mënyrën se si qeshim. Për shembull, personat me pozitë më të lartë sociale shpesh kanë të qeshura më dominuese, me ton më të lartë, volum më të madh dhe më shumë variacione . Një formë e tillë e të qeshurës së zëshme dhe të theksuar mund të jetë një performancë shoqërore , pra një mënyrë për të tërhequr vëmendje dhe për të treguar energji apo dëshirë për përfshirje, transmeton Telegrafi. Dallimi mes të qeshurës spontane dhe asaj të shtirur Sipas neurologjisë dhe psikologjisë, e qeshura spontane (ajo që lind natyrshëm nga diçka që na bën të qeshim vërtet) dhe e qeshura e detyruar kanë karakteristika të ndryshme akustike dhe neurologjike . Një studim ka treguar se dëgjues nga kultura të ndryshme kanë qenë në gjendje të dallojnë “të qeshurën e vërtetë” nga ajo “e rreme”. Kur truri kupton se e qeshura është e shtirur, aktivizon zona të lidhura me vlerësimin e qëndrimit të personit tjetër , duke “pyetur” veten: pse po qesh? ose çfarë saktësisht është qesharake? Pra, e qeshura e tepruar dhe e sajuar shpesh nuk është reagim ndaj humorit, por ka motivim shoqëror . Mundësitë e çrregullimeve Edhe pse e qeshura e tepruar zakonisht nuk është patologjike, ka situata kur e qeshura e papërshtatshme mund të sinjalizojë probleme neurologjike ose psikiatrike. Disa prej tyre janë: • Pseudobulbar affect (PBA) – çrregullim që lidhet me dëmtime të trurit (p.sh. pas lëndimeve ose në sklerozë multiple), që karakterizohet nga episode të qeshure ose të qarash që nuk përputhen me situatën . • Witzelsucht – një dukuri e rrallë neurologjike ku personi bën vazhdimisht shaka, ndien eufori dhe qesh në momente të papërshtatshme; shpesh lidhet me dëmtime të lobit ballor të trurit . • Inappropriate affect – gjendje ku shprehjet emocionale nuk përputhen me kontekstin , p.sh. kur dikush qesh në situata serioze, si pjesë e një spektri më të gjerë psikik. Pra, nëse dikush qesh “tepër”, pa ndjerë vërtet gëzim, ose pa kontroll, kjo mund të jetë shenjë që kërkon vlerësim nga specialisti. Si të dallojmë të qeshurën “e zakonshme” nga ajo që mund të tregojë problem Nëse dikush qesh shpesh dhe me zë të lartë, por është i vetëdijshëm për këtë, e bën për vëmendje, pranueshmëri sociale ose vetë-shprehje , zakonisht nuk është shenjë çrregullimi, më shumë është stil komunikimi personal . Megjithatë, disa persona që veprojnë kështu mund të kenë probleme të fshehura emocionale , si ankth ose depresion. Nëse e qeshura nuk është e përshtatshme për situatën, personi nuk ka vetëdije për këtë, ose shoqërohet me simptoma të tjera (si vështirësi në kontrollin e emocioneve, ndryshime në sjellje ose shenja neurologjike) , atëherë rekomandohet vlerësim mjekësor ose psikiatrik. Konteksti shoqëror Duhet marrë parasysh edhe konteksti kulturor dhe social . Në disa kultura ose rrethe, intensiteti dhe mënyra e të qeshurës ndryshojnë shumë. Ajo që diku mund të duket “e tepruar”, në një tjetër mjedis është krejtësisht normale. Një e qeshur e fortë ose e theksuar nuk do të thotë domosdoshmërisht se personi ka një çrregullim, shpesh është thjesht një mënyrë komunikimi dhe shprehjeje. Por, nëse kjo bëhet sjellje e përsëritur dhe e pavetëdijshme , e shoqëruar me shenja neurologjike ose emocionale , atëherë vlen të shqyrtohet më thellë. /Telegrafi/