Буюк аллома Абу Наср Форобий номи тилга олинганда, кўз олдимизда аввало жиддий файласуф, ўткир мантиқшунос ва доно арбоб сиймоси гавдаланади. Бироқ унинг қомусий шахсиятининг яна бир, кенг омма учун деярли номаълум бўлган қирраси мавжудки, у мутафаккирнинг бутун фалсафий дунёқарашини тушуниш учун калит вазифасини ўтайди. Бу – Форобийнинг мусиқа илмига қўшган беқиёс ҳиссаси ва унинг мусиқа назариясини жамият ва давлат бошқаруви ҳақидаги таълимотлари билан узвий боғлай олганидир. Тарихчилар унинг ажойиб созанда, бастакор ва ҳатто янги мусиқа асбобининг ихтирочиси бўлганини ривоят қиладилар. Лекин унинг буюклиги ижрочиликда эмас, балки мусиқани коинот ва жамият уйғунлигини акс эттирувчи фалсафий-математик ҳодиса сифатида тадқиқ этганидадир.