Havada kesif bir yanık kokusu var. Bu koku hiç azalmıyor; üstüme, başıma, derime siniyor. İlk odadaki, yeni gelmiş. Saçları ve yüzünün sol tarafı yanmış. Sağ gözü açıkta, deli deli bakıyor. Belli, çok korkmuş. Hemşire, doktor ve iki hasta bakıcı önce kibarca, sonra sabırsızca yaralıyı sabit tutmaya, tedaviye başlamaya çalışıyorlar. Nafile. Kapıdaki polisin artık canı sıkılmış. ... Read more The post Öykü: Yandım… | Simge Yıldırım Yurga first appeared on Edebiyat Haber .