Ўзбекистонда аёллар саломатлиги соҳасида энг жиддий муаммолардан бири — бу бачадон бўйни саратони касаллигидир. Ҳар йили минглаб аёллар ушбу ташхисни эшитади ва юзлаб беморлар эса кеч ташхис туфайли ҳаётдан кўз юмади. Ачинарлиси шундаки, 15–44 ёшдаги аёллар ҳам бу хавфдан холи эмас. Статистика эса бу бўйича ташвишли рақамларни юзага чиқармоқда: мазкур касаллик аёллар орасида кенг тарқалганлигича, онкологик хасталиклар ичида иккинчи ўринни эгаллаб турибди. Хусусан, мамлакатда йил давомида тахминан қарийб икки мингга яқин аёлда саратон аниқланмоқда. Шундан қарийб учдан бири ўз ҳаёти учун курашда ютқазмоқда. Бундай ҳолатнинг асосий сабабларидан бири — бу кеч ташхис ва вирусли папиллома (ВПЧ) ҳақида етарлича хабардорликнинг пастлигидир.